Delen en luisteren tijdens de gesprekstafel

Wat is er mooier dan een goed gesprek? Even de dingen laten voor wat ze zijn, en de aandacht verzetten naar iets wat de moeite waard is. Heine Siebrand kan er meeslepend over vertellen. Hij heeft vele jaren ervaring in het geven van lezingen en in het leiden van gesprekken met groepen mensen. Vooral die gesprekken waarbij je min of meer argeloos aanschuift en ontspannen open staat voor wat komen gaat. Die kunnen heel wat teweegbrengen. Verrijkt met een nieuw inzicht, hoe klein of groot ook, kun je de draad van je leven weer op een andere manier opvatten dan je gewend was. In Utrecht heeft hij jarenlang zogenaamde ‘socratische gesprekken’ geleid, met de nadruk op laagdrempeligheid, toegankelijkheid en wars van dikdoenerij. Je mag voor 1 keer aanschuiven, maar je mag ook een vaste gast worden. En voor onderwerpen die zich spontaan aanbieden, is altijd ruimte. Er is ruimte voor droefheid en vreugde. Voor elke bijeenkomst hoef je niets voor te bereiden. Heine vertelt dat hij altijd iets op tafel legt: een kort tekstje van een filosoof, een denker of een dichter. Hij leidt dat onderwerp 10 minuten à een kwartiertje in, er is koffie en thee, en het gesprek kan beginnen. Doorgaans hebben de deelnemers de ervaring opgedaan dat ze bij het weggaan het prettige gevoel hebben van iets te hebben opgestoken. En wat niet minder belangrijk is: anderen hebt ontmoet met wie je hebt kunnen delen. Kortom, de gesprekstafel heeft de potentie en de aantrekkingskracht van een plek waar je graag naar toe gaat. Waar je mensen ontmoet en waar je gekend en gezien wordt. Dat mag je gewoon niet missen.